พระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้า ( ฉบับที่ 2 ) พ.ศ. 2543

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร. ให้ไว้ ณ วันที่ 23 มีนาคม พ.ศ. 2543 เป็นปีที่ 55  ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช  มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า         โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยเครื่องหมายการค้า         พระราชบัญญัตินี้มีบทบัญญัติบางประการเกี่ยวกับการจำกัดสิทธิและเสรีภาพของบุคคล ซึ่งมาตรา 29 ประกอบกับมาตรา 31  มาตรา 35  มาตรา 48  และมาตรา 50  ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย บัญญัติให้กระทำได้โดยอาศัยอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย         จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ  ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของรัฐสภา ดังต่อไปนี้         มาตรา 1  พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า  "พระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า ( ฉบับที่ 2 )  พ.ศ. 2543"         มาตรา 2  พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดเก้าสิบวันนับแต่วันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เป็นต้นไป         มาตรา 3  ให้ยกเลิกบทนิยามคำว่า  "เครื่องหมาย"  และคำว่า  "อธิบดี"  ในมาตรา 4  แห่งพระราช บัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534  และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         ""เครื่องหมาย"  หมายความว่า  ภาพถ่าย  ภาพวาด  ภาพประดิษฐ์  ตรา  ชื่อ  คำ  ข้อความ ตัวหนังสือ  ตัวเลข  ลายมือชื่อ  กลุ่มของสี  รูปร่างหรือรูปทรงของวัตถุ  หรือสิ่งเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือหลายอย่างรวมกัน         "อธิบดี"  หมายความว่า  อธิบดีกรมทรัพย์สินทางปัญญา"         มาตรา 4  ให้เพิ่มบทนิยามคำว่า   "พนักงานเจ้าหน้าที่"   ระหว่างคำว่า   "ผู้ได้รับอนุญาต" และ  "นายทะเบียน"   ในมาตรา 4  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ.  2534         ""พนักงานเจ้าหน้าที่"   หมายความว่า  ผู้ซึ่งรัฐมนตรีแต่งตั้งให้ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้"         มาตรา 5  ให้ยกเลิกความในวรรคหนึ่งของมาตรา 5  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534  และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 5  ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้  และให้มีอำนาจ แต่งตั้งนายทะเบียนและพนักงานเจ้าหน้าที่  ออกกฎกระทรวงกำหนดค่าธรรมเนียมไม่เกินอัตราท้ายพระราช บัญญัตินี้และกำหนดกิจการอื่น  กับออกประกาศ  ทั้งนี้  เพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้"         มาตรา 6  ให้ยกเลิกความในวรรคสองของมาตรา  7  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534  และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "เครื่องหมายการค้าที่มีหรือประกอบด้วยลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งอันเป็นสาระสำคัญดังต่อไปนี้ ให้ถือว่ามีลักษณะบ่งเฉพาะ         (1)  ชื่อตัว  ชื่อสกุลของบุคคลธรรมดาที่ไม่เป็นชื่อสกุลตามความหมายอันเข้าใจกันโดยธรรมดา ชื่อเต็มของนิติบุคคลตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น  หรือชื่อในทางการค้าที่แสดงโดยลักษณะพิเศษและ ไม่เล็งถึงลักษณะหรือคุณสมบัติของสินค้าโดยตรง         (2)  คำหรือข้อความอันไม่ได้เล็งถึงลักษณะหรือคุณสมบัติของสินค้านั้นโดยตรง  และไม่เป็นชื่อ ทางภูมิศาสตร์ที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด         (3)  กลุ่มของสีที่แสดงโดยลักษณะพิเศษ  หรือตัวหนังสือ  ตัวเลข  หรือคำที่ประดิษฐ์ขึ้น         (4)  ลายมือชื่อของผู้ขอจดทะเบียนหรือของเจ้าของเดิมของกิจการของผู้ขอจดทะเบียน  หรือ ลายมือชื่อบุคคลอื่นโดยได้รับอนุญาตจากบุคคลนั้นแล้ว         (5)  ภาพของผู้ขอจดทะเบียนหรือของบุคคลอื่นโดยได้รับอนุญาตจากบุคคลนั้นแล้ว  หรือ ในกรณีที่บุคคลนั้นตายแล้วโดยได้รับอนุญาตจากบุพการี  ผู้สืบสันดาน  และคู่สมรสของบุคคลนั้น  ถ้ามี  แล้ว         (6)  ภาพที่ประดิษฐ์ขึ้น"         มาตรา 7  ให้ยกเลิกความในมาตรา 8  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ.  2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 8  เครื่องหมายการค้าที่มีหรือประกอบด้วยลักษณะอย่างใดอย่างหนึ่งดังต่อไปนี้ ห้ามมิให้รับจดทะเบียน         (1)  ตราแผ่นดิน  พระราชลัญจกร  ลัญจกรในราชการ  ตราจักรี  ตราเครื่องราชอิสริยาภรณ์ ตราประจำตำแหน่ง  ตราประจำกระทรวง  ทบวง  กรม  หรือตราประจำจังหวัด         (2)  ธงชาติของประเทศไทย  ธงพระอิสริยยศ  หรือธงราชการ         (3)  พระปรมาภิไธย   พระนามาภิไธย   พระปรมาภิไธยย่อ   พระนามาภิไธยย่อ หรือนามพระราชวงศ์         (4)  พระบรมฉายาลักษณ์  หรือพระบรมสาทิสลักษณ์ของพระมหากษัตริย์  พระราชินี  หรือ รัชทายาท         (5)  ชื่อ  คำ  ข้อความ  หรือเครื่องหมายใด อันแสดงถึงพระมหากษัตริย์  พระราชินี  รัชทายาท หรือพระราชวงศ์         (6)  ธงชาติหรือเครื่องหมายประจำชาติของรัฐต่างประเทศ  ธงหรือเครื่องหมายขององค์การ ระหว่างประเทศ  ตราประจำประมุขของรัฐต่างประเทศ  เครื่องหมายราชการและเครื่องหมายควบคุมและ รับรองคุณภาพสินค้าของรัฐต่างประเทศหรือองค์การระหว่างประเทศ  หรือชื่อและชื่อย่อของรัฐต่างประเทศ หรือองค์การระหว่างประเทศ  เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ของรัฐต่างประเทศหรือ องค์การระหว่างประเทศนั้น         (7)  เครื่องหมายราชการ  เครื่องหมายกาชาด  นามกาชาด  หรือกาเจนีวา         (8)  เครื่องหมายที่เหมือนหรือคล้ายกับเหรียญ  ใบสำคัญ  หนังสือรับรอง  ประกาศนียบัตร หรือเครื่องหมายอื่นใดอันได้รับเป็นรางวัลในการแสดงหรือประกวดสินค้าที่รัฐบาลไทย  ส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ  หรือหน่วยงานอื่นของรัฐของประเทศไทย  รัฐบาลต่างประเทศ  หรือองค์การระหว่างประเทศ ได้จัดให้มีขึ้น  เว้นแต่ผู้ขอจดทะเบียนจะได้รับเหรียญ  ใบสำคัญ  หนังสือรับรอง  ประกาศนียบัตร  หรือ เครื่องหมายเช่นว่านั้น  เป็นรางวัลสำหรับสินค้านั้น  และใช้เป็นส่วนหนึ่งของเครื่องหมายการค้านั้น  แต่ทั้งนี้ ต้องระบุปีปฏิทินที่ได้รับรางวัลด้วย         (9)  เครื่องหมายที่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนหรือรัฐประศาสโนบาย         (10)  เครื่องหมายที่เหมือนกับเครื่องหมายที่มีชื่อเสียงแพร่หลายทั่วไป  ตามหลักเกณฑ์ที่รัฐมนตรี ประกาศกำหนด  หรือคล้ายกับเครื่องหมายดังกล่าวจนอาจทำให้สาธารณชนสับสนหลงผิดในความเป็น เจ้าของหรือแหล่งกำเนิดของสินค้า  ไม่ว่าจะได้จดทะเบียนไว้แล้วหรือไม่ก็ตาม         (11)  เครื่องหมายที่คล้ายกับ  ( 1 )  ( 2 )  ( 3 )  ( 4 )  ( 5 )  ( 6 )  หรือ  ( 7 )         (12)  สิ่งบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ที่ได้รับความคุ้มครองตามกฎหมายว่าด้วยการนั้น         (13)  เครื่องหมายอื่นที่รัฐมนตรีประกาศกำหนด"         มาตรา 8  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นวรรคสองของมาตรา 11  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมาย การค้า  พ.ศ.  2534         "ในกรณีที่ประเทศไทยเข้าเป็นภาคีแห่งอนุสัญญาหรือความตกลงระหว่างประเทศเกี่ยวกับการคุ้มครอง เครื่องหมายการค้า  หากคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าเป็นไปตามที่กำหนดในอนุสัญญาหรือความตกลง ระหว่างประเทศดังกล่าว  ให้ถือว่าคำขอดังกล่าวเป็นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามพระราชบัญญัตินี้"         มาตรา 9  ให้ยกเลิกความในมาตรา 28  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ.  2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 28  บุคคลใดได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าไว้นอกราชอาณาจักร  ถ้ายื่นคำขอ จดทะเบียบเครื่องหมายการค้านั้นในราชอาณาจักรภายในหกเดือนนับแต่วันที่ได้ยื่นคำขอจดทะเบียน เครื่องหมายการค้านอกราชอาณาจักรเป็นครั้งแรก  บุคคลนั้นจะขอให้ถือว่าวันที่ได้ยื่นคำขอจดทะเบียน เครื่องหมายการค้านอกราชอาณาจักรเป็นครั้งแรก  เป็นวันที่ได้ยื่นคำขอในราชอาณาจักรก็ได้  หากบุคคลนั้น มีคุณสมบัติอย่างใดอย่างหนึ่ง  ดังต่อไปนี้ (1)     มีสัญชาติไทย  หรือเป็นนิติบุคคลที่มีสำนักงานแห่งใหญ่ตั้งอยู่ในประเทศไทย (2)     มีสัญชาติของประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาหรือความตกลงระหว่างประเทศเกี่ยวกับ การคุ้มครองเครื่องหมายการค้าซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย  หรือ (3)     มีสัญชาติของประเทศที่ยินยอมให้สิทธิในทำนองเดียวกันแก่บุคคลสัญชาติไทยหรือ นิติบุคคลที่มีสำนักงานแห่งใหญ่ตั้งอยู่ในประเทศไทย (4)     มีภูมิลำเนา  หรือประกอบอุตสาหกรรมหรือพาณิชยกรรมอย่างจริงจังในประเทศไทย  หรือ ในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาหรือความตกลงระหว่างประเทศเกี่ยวกับการคุ้มครองเครื่องหมายการค้า ซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย         ในกรณีที่คำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่ได้ยื่นเป็นครั้งแรกนอกราชอาณาจักรถูกปฏิเสธ หรือผู้ยื่นคำขอจดทะเบียนถอนคืนหรือละทิ้งคำขอ  บุคคลดังกล่าวจะขอใช้สิทธิตามวรรคหนึ่งไม่ได้         ในกรณีที่มีการยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าที่ถูกปฏิเสธ  หรือคำขอที่ผู้ยื่นคำขอ จดทะเบียนถอนคืนหรือละทิ้งตามวรรคสองนอกราชอาณาจักรซ้ำอีกภายในระยะเวลาหกเดือนนับแต่วันที่ ได้ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้านอกราชอาณาจักรเป็นครั้งแรก  บุคคลซึ่งยื่นคำขอดังกล่าว จะขอใช้สิทธิตามวรรคหนึ่งได้  เมื่อ (1)     คำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามวรรคสามยังมิได้มีการขอใช้สิทธิในการระบุวันยื่น คำขอจดทะเบียนตามวรรคหนึ่ง  และ (2)     คำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าตามวรรคสามไม่อาจดำเนินการใดตามกฎหมายว่าด้วย เครื่องหมายการค้าในประเทศที่มีการยื่นคำขอจดทะเบียนไว้ต่อไป  และ (3)     การถูกปฏิเสธ  ถอนคืน  หรือถูกละทิ้งในครั้งแรกมิได้มีการเปิดเผยต่อสาธารณชน" มาตรา 10  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 28  ทวิ  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534         "มาตรา 28  ทวิ  ในกรณีที่มีการนำสินค้าที่ใช้เครื่องหมายการค้าใดออกแสดงในงานแสดง สินค้าระหว่างประเทศที่จัดขึ้นในประเทศไทยหรือในประเทศที่เป็นภาคีแห่งอนุสัญญาหรือความตกลง ระหว่างประเทศเกี่ยวกับการคุ้มครองเครื่องหมายการค้าซึ่งประเทศไทยเป็นภาคีอยู่ด้วย  โดยส่วนราชการ รัฐวิสาหกิจ  หรือหน่วยงานอื่นของรัฐของประเทศไทยหรือประเทศที่เป็นภาคีดังกล่าวจัดขึ้น  หรือรัฐบาลไทย รับรองการจัดงานแสดงสินค้าระหว่างประเทศนั้น  เจ้าของเครื่องหมายการค้าดังกล่าวอาจขอใช้สิทธิ ตามมาตรา  28  วรรคหนึ่งได้  ถ้าเจ้าของเครื่องหมายการค้านั้นยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า สำหรับสินค้าที่นำออกแสดงในงานแสดงสินค้าดังกล่าวในราชอาณาจักรภายในหกเดือนนับแต่วันที่ได้นำ สินค้าที่มีเครื่องหมายการค้าดังกล่าวออกแสดง  หรือวันที่ยื่นคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าครั้งแรก นอกราชอาณาจักร  แล้วแต่วันใดจะเกิดขึ้นก่อน  แต่ทั้งนี้  การยื่นคำขอดังกล่าวต้องไม่เป็นการขยาย ระยะเวลาที่กำหนดไว้ในมาตรา 28         การจัดงานแสดงสินค้าที่จะถือเป็นงานแสดงสินค้าระหว่างประเทศและการขอใช้สิทธิตามวรรคหนึ่ง ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์  เงื่อนไข  และวิธีการที่กำหนดในกฎกระทรวง"         มาตรา 11  ให้ยกเลิกวรรคสองของมาตรา  29  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.  2534         มาตรา 12  ให้ยกเลิกความในมาตรา 31  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ.  2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 31  ผู้ขอจดทะเบียนมีสิทธิอุทธรณ์คำสั่งเพิกถอนของนายทะเบียนตามมาตรา 30 วรรคหนึ่ง  ต่อคณะกรรมการภายในเก้าสิบวันนับแต่วันที่ได้รับหนังสือแจ้งคำสั่งของนายทะเบียน         ในกรณีที่ผู้ขอจดทะเบียนมิได้อุทธรณ์คำสั่งตามวรรคหนึ่ง  หรือในกรณีที่ผู้ขอจดทะเบียนได้อุทธรณ์ คำสั่งตามวรรคหนึ่งแล้ว  และคณะกรรมการมีคำวินิจฉัยอุทธรณ์ว่าคำสั่งของนายทะเบียนถูกต้องแล้ว  ให้นายทะเบียน ดำเนินการเกี่ยวกับคำขอจดทะเบียนดังกล่าวต่อไปได้         ถ้าคณะกรรมการมีคำวินิจฉัยอุทธรณ์ว่าคำสั่งเพิกถอนของนายทะเบียนไม่ถูกต้อง  ให้นายทะเบียน (1)     ดำเนินการประกาศโฆษณาคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารายนั้นต่อไป  ในกรณีที่ นายทะเบียนได้มีคำสั่งเพิกถอนตามมาตรา  30  วรรคหนึ่ง  ก่อนที่จะมีประกาศโฆษณาคำขอจดทะเบียน เครื่องหมายการค้าตามมาตรา 29 (2)     ดำเนินการประกาศโฆษณาคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารายนั้นใหม่  ในกรณีที่ได้มี การประกาศโฆษณาคำสั่งเพิกถอนของนายทะเบียนตามมาตรา 30  วรรคสองแล้ว         คำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการตามวรรคสองหรือวรรคสามให้เป็นที่สุด"         มาตรา 13  ให้ยกเลิกความในวรรคหนึ่งของมาตรา 33  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมาย การค้า  พ.ศ.  2534  และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 33  ในกรณีตามมาตรา 32  ถ้านายทะเบียนยังมิได้มีคำวินิจฉัยคำคัดค้านนั้น ให้รอการวินิจฉัยไว้ก่อนจนกว่าจะพ้นกำหนดเวลาการอุทธรณ์ตามมาตรา 31  วรรคหนึ่ง  หรือจนกว่าจะมี คำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการตามมาตรา 31  วรรคสองหรือวรรคสาม  แล้วแต่กรณี"         มาตรา 14  ให้ยกเลิกความในมาตรา 36  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ.  2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 36  ในกรณีที่มีการคัดค้านตามมาตรา 35  ให้นายทะเบียนส่งสำเนาคำคัดค้านไปยัง ผู้ขอจดทะเบียนโดยไม่ชักช้า         ให้ผู้ขอจดทะเบียนยื่นคำโต้แย้งคำคัดค้านตามแบบที่อธิบดีกำหนด  โดยแสดงเหตุที่ตนอาศัยเป็นหลัก ในการขอจดทะเบียนต่อนายทะเบียนภายในเก้าสิบวันนับแต่วันที่ได้รับสำเนาคำคัดค้าน  และให้นายทะเบียน ส่งสำเนาคำโต้แย้งนั้นไปยังผู้คัดค้านโดยไม่ชักช้า         ในกรณีที่ผู้ขอจดทะเบียนมิได้ดำเนินการตามวรรคสอง  ให้ถือว่าผู้ขอจดทะเบียนละทิ้งคำขอจดทะเบียน         ในการพิจารณาและวินิจฉัยคำคัดค้าน  นายทะเบียนจะมีคำสั่งให้ผู้ขอจดทะเบียนและผู้คัดค้าน มาให้ถ้อยคำ  ทำคำชี้แจง  หรือแสดงหลักฐานเพิ่มเติมก็ได้  หากผู้ขอจดทะเบียนหรือผู้คัดค้านไม่ปฏิบัติ ตามคำสั่งของนายทะเบียนภายในเก้าสิบวันนับแต่วันที่ได้รับแจ้งคำสั่ง  ให้นายทะเบียนพิจารณาและวินิจฉัย คำคัดค้านต่อไปตามหลักฐานที่มีอยู่"         มาตรา 15  ให้ยกเลิกความในมาตรา 42  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 42  เมื่อได้จดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารายใดแล้ว  ให้ถือว่าวันที่ยื่นคำขอจดทะเบียน เป็นวันที่จดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารายนั้น  สำหรับกรณีตามมาตรา 28  หรือมาตรา  28  ทวิ ให้ถือว่าวันที่ยื่นคำขอจดทะเบียนในราชอาณาจักร  เป็นวันที่จดทะเบียนเครื่องหมายการค้ารายนั้น"         มาตรา 16  ให้ยกเลิกความในมาตรา 61  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 61  ผู้มีส่วนได้เสียหรือนายทะเบียนอาจร้องขอต่อคณะกรรมการให้สั่งเพิกถอน การจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าใดได้  หากแสดงได้ว่าเครื่องหมายการค้านั้นในขณะที่จดทะเบียน (1)     มิได้เป็นเครื่องหมายการค้าที่มีลักษณะบ่งเฉพาะตามมาตรา 7 (2)     เป็นเครื่องหมายการค้าที่มีลักษณะต้องห้ามตามมาตรา 8 (3)     เป็นเครื่องหมายการค้าที่เหมือนกับเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่นที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว สำหรับสินค้าจำพวกเดียวกันหรือต่างจำพวกกันที่มีลักษณะอย่างเดียวกัน  หรือ (4)     เป็นเครื่องหมายการค้าที่คล้ายกับเครื่องหมายการค้าของบุคคลอื่นที่ได้จดทะเบียนไว้แล้ว จนอาจทำให้สาธารณชนสับสนหลงผิดในความเป็นเจ้าของสินค้าหรือแหล่งกำเนิดของสินค้าสำหรับสินค้า จำพวกเดียวกันหรือต่างจำพวกที่มีลักษณะอย่างเดียวกัน"         มาตรา 17  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นวรรคสามของมาตรา 74  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมาย การค้า  พ.ศ.  2534         "คำวินิจฉัยอุทธรณ์ของคณะกรรมการตามวรรคสองให้เป็นที่สุด"         มาตรา 18  ให้ยกเลิกความในมาตรา  95   แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 95  ให้คณะกรรมการเรียกว่า  "คณะกรรมการเครื่องหมายการค้า"  ประกอบด้วย อธิบดีกรมทรัพย์สินทางปัญญา  เป็นประธานกรรมการ  เลขาธิการคณะกรรมการกฤษฎีกาหรือผู้แทน อัยการสูงสุดหรือผู้แทน  และผู้ทรงคุณวุฒิซึ่งมีความรู้ความสามารถด้านกฎหมายหรือการพาณิชย์  และ มีประสบการณ์เกี่ยวกับทรัพย์สินทางปัญญาหรือเครื่องหมายการค้าไม่น้อยกว่าแปดคนแต่ไม่เกินสิบสองคน ซึ่งคณะรัฐมนตรีแต่งตั้ง  เป็นกรรมการ         การแต่งตั้งผู้ทรงคุณวุฒิเป็นกรรมการตามวรรคหนึ่ง  ต้องแต่งตั้งจากผู้ทรงคุณวุฒิภาคเอกชน ไม่น้อยกว่าหนึ่งในสามของจำนวนกรรมการซึ่งคณะรัฐมนตรีแต่งตั้ง         คณะกรรมการจะแต่งตั้งบุคคลใดเป็นเลขานุการและผู้ช่วยเลขานุการก็ได้"         มาตรา 19  ให้ยกเลิกความใน  ( 2 )  ของมาตรา 96  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534  และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "( 2 )  พิจารณาและมีคำสั่งเกี่ยวกับคำร้องขอให้เพิกถอนการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า เครื่องหมายบริการ  เครื่องหมายรับรอง  เครื่องหมายร่วม  หรือสัญญาอนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้า หรือเครื่องหมายบริการตามพระราชบัญญัตินี้"         มาตรา 20  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นวรรคสี่ของมาตรา 99  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมาย การค้า  พ.ศ. 2534         "กรรมการผู้ใดมีส่วนได้เสียในเรื่องที่พิจารณาตามมาตรา 96 ( 1 )  หรือ  ( 2 )  ห้ามมิให้กรรมการ ผู้นั้นเข้าร่วมประชุมในเรื่องดังกล่าว"         มาตรา 21  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 99  ทวิ  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534         "มาตรา 99  ทวิ  ในการปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา 96 ( 1 )  และ  ( 2 )  คณะกรรมการมีอำนาจ แต่งตั้งคณะกรรมการเชี่ยวชาญเฉพาะเรื่องขึ้นคณะหนึ่งหรือหลายคณะ  เพื่อวินิจฉัยคำอุทธรณ์คำสั่ง  หรือ คำวินิจฉัยของนายทะเบียนตามพระราชบัญญัตินี้  และเมื่อดำเนินการแล้ว  ให้รายงานต่อคณะกรรมการ เพื่อมีคำสั่งหรือคำวินิจฉัยต่อไป         ให้นำมาตรา 99  มาใช้บังคับแก่การประชุมของคณะกรรมการเชี่ยวชาญเฉพาะเรื่องโดยอนุโลม"         มาตรา 22  ให้ยกเลิกความในมาตรา 101  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 101  การอุทธรณ์คำสั่งหรือคำวินิจฉัยของนายทะเบียน  และคำร้องขอให้เพิกถอน การจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า  เครื่องหมายบริการ  เครื่องหมายรับรอง  เครื่องหมายร่วม  หรือสัญญา อนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้าหรือเครื่องหมายบริการตามพระราชบัญญัตินี้  ให้ยื่นต่อนายทะเบียน ตามแบบที่อธิบดีกำหนด         วิธีพิจารณาอุทธรณ์และคำร้องขอให้เพิกถอนการจดทะเบียนตามวรรคหนึ่ง  ให้เป็นไปตามระเบียบ ที่คณะกรรมการกำหนด"         มาตรา 23  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 106  ทวิ   มาตรา 106  ตรี   และมาตรา 106  จัตวา แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534         "มาตรา 106  ทวิ  ในการปฏิบัติหน้าที่ตามพระราชบัญญัตินี้  ให้นายทะเบียนหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ มีอำนาจ  ดังต่อไปนี้ (1)     เข้าไปในสถานที่ทำการ  สถานที่ผลิต  สถานที่จำหน่าย  สถานที่รับซื้อ  หรือสถานที่ เก็บสินค้าของผู้ประกอบธุรกิจหรือของบุคคลใด  หรือสถานที่อื่นที่มีเหตุอันควรสงสัยว่าจะมีการฝ่าฝืน บทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัตินี้  หรือเข้าไปในยานพาหนะของบุคคลใด  หรือสั่งเจ้าของหรือผู้ควบคุม ยานพาหนะให้หยุดหรือจอด  เพื่อตรวจสอบให้การเป็นไปตามพระราชบัญญัตินี้  หรือเพื่อตรวจค้นและ ยึดพยานหลักฐานหรือทรัพย์สินที่อาจริบได้ตามพระราชบัญญัตินี้  หรือจับกุมผู้กระทำความผิดตามพระราช บัญญัตินี้โดยไม่ต้องมีหมายค้นในกรณีดังต่อไปนี้         ( ก )  เมื่อปรากฏความผิดซึ่งหน้ากำลังกระทำในสถานที่หรือยานพาหนะ         ( ข )  บุคคลซึ่งได้กระทำความผิดซึ่งหน้าขณะที่ถูกไล่จับหนีเข้าไป  หรือมีเหตุอันแน่นแท้ ควรสงสัยว่าได้ซุกซ่อนอยู่ในสถานที่หรือยานพาหนะ         ( ค )  เมื่อมีความสงสัยสมควรว่าพยานหลักฐานหรือทรัพย์สินที่อาจริบได้ตามพระราชบัญญัตินี้ อยู่ในสถานที่หรือยานพาหนะ  ประกอบทั้งมีเหตุอันควรเชื่อว่าเนื่องจากการเนิ่นช้ากว่าจะเอาหมายค้นมาได้ พยานหลักฐานหรือทรัพย์สินจะถูกโยกย้าย  ซุกซ่อน  ทำลาย  หรือทำให้เปลี่ยนสภาพไปจากเดิม         ( ง )  เมื่อผู้จะต้องถูกจับเป็นเจ้าของสถานที่หรือยานพาหนะ  และการจับนั้นมีหมายจับหรือจับได้ โดยไม่ต้องมีหมาย         ในการนี้ให้มีอำนาจสอบถามข้อเท็จจริง  หรือเรียกบัญชี  ทะเบียน  เอกสาร  หรือหลักฐานอื่น จากผู้ประกอบธุรกิจ  เจ้าของ  หรือผู้ควบคุมยานพาหนะ  หรือจากบุคคลซึ่งเกี่ยวข้อง  ตลอดจนสั่ง บุคคลดังกล่าวซึ่งอยู่ในสถานที่หรือยานพาหนะนั้นปฏิบัติการเท่าที่จำเป็น (2)     ในกรณีที่มีหลักฐานชัดแจ้งเป็นที่เชื่อถือได้ว่ามีการฝ่าฝืนบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัตินี้ ให้มีอำนาจอายัดหรือยึดสินค้า  ยานพาหนะ  เอกสาร  หรือหลักฐานอื่นที่เกี่ยวข้องกับการกระทำความผิด ไปก่อนได้แต่ต้องรายงานต่ออธิบดีเพื่อให้ความเห็นชอบภายในสามวัน  ทั้งนี้  ตามหลักเกณฑ์และวิธีการ ที่อธิบดีกำหนดโดยอนุมัติรัฐมนตรี         มาตรา 106  ตรี  ในการปฏิบัติหน้าที่ตามมาตรา 106  ทวิ   นายทะเบียนและพนักงานเจ้าหน้าที่ ต้องแสดงบัตรประจำตัวต่อบุคคลที่เกี่ยวข้อง         บัตรประจำตัวตามวรรคหนึ่งให้เป็นไปตามแบบที่รัฐมนตรีกำหนดโดยประกาศในราชกิจจาบุเบกษา         มาตรา 106  จัตวา  ในการปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้  ให้นายทะเบียนและพนักงานเจ้าหน้าที่ เป็นเจ้าพนักงานตามประมวลกฎหมายอาญา"         มาตรา 24  ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 112  ทวิ   และมาตรา 112  ตรี   แห่งพระราชบัญญัติ เครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534         "มาตรา 112  ทวิ  ผู้ใดขัดขวางการปฏิบัติหน้าที่ของนายทะเบียนหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ ตามมาตรา 106  ทวิ   ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งปี  หรือปรับไม่เกินสองหมื่นบาท  หรือทั้งจำทั้งปรับ         มาตรา 112  ตรี   ผู้ใดไม่อำนวยความสะดวกแก่นายทะเบียนหรือพนักงานเจ้าหน้าที่ซึ่งปฏิบัติหน้าที่ ตามมาตรา 106  ทวิ  ต้องระวางโทษจำคุกไม่เกินหนึ่งเดือน หรือปรับไม่เกินสองพันบาท  หรือทั้งจำทั้งปรับ         มาตรา 25  ให้ยกเลิกความในมาตรา 114  แห่งพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ. 2534 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน         "มาตรา 114  ในกรณีที่ผู้กระทำความผิดเป็นนิติบุคคล  ถ้าการกระทำความผิดของนิติบุคคลนั้น เกิดจากการสั่งการ  การกระทำ  หรือไม่สั่งการ  หรือไม่กระทำการอันเป็นหน้าที่ที่ต้องกระทำของกรรมการ ผู้จัดการ  หรือบุคคลใดซึ่งรับผิดชอบในการดำเนินงานของนิติบุคคลนั้น  ผู้นั้นต้องรับโทษตามที่บัญญัติไว้ สำหรับความผิดนั้น  ๆ  ด้วย"         มาตรา 26  ให้ยกเลิก  ( 2 )  ของอัตราค่าธรรมเนียมท้ายพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534         มาตรา 27  บรรดาคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า  คำขอจดทะเบียนเครื่องหมายบริการ คำขอจดทะเบียนเครื่องหมายรับรอง  และคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายร่วม  ที่ได้ยื่นไว้ก่อนวันที่พระราช บัญญัตินี้ใช้บังคับ  ให้ถือว่าเป็นคำขอตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า  พ.ศ.  2534  ซึ่งแก้ไข เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้         มาตรา 28  ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงพาณิชย์รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ      ชวน  หลักภัย      นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ :-   เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้  คือ  โดยที่การเจรจาการค้าพหุภาคีรอบอุรุกวัยที่นานาประเทศ ได้ทำความตกลงว่าด้วยสิทธิในทรัพย์สินทางปัญญาที่เกี่ยวกับการค้าและจัดตั้งองค์การการค้าโลกได้เสร็จสิ้นลงและ มีผลใช้บังคับแล้ว  ทำให้ประเทศไทยซึ่งเป็นภาคีสมาชิกองค์การการค้าโลกมีพันธกรณีที่จะต้องออกกฎหมายอนุวัติ การให้สอดคล้องกับความตกลงดังกล่าว  เพื่อให้การคุ้มครองทรัพย์สินทางปัญญาเป็นไปอย่างมีประสิทธิภาพ  และโดยที่ เป็นการสมควรปรับปรุงหลักเกณฑ์เกี่ยวกับการกำหนดลักษณะของเครื่องหมายและเครื่องหมายที่ต้องห้ามมิให้รับ จดทะเบียนเครื่องหมายการค้า  การสั่งเพิกถอนการจดทะเบียนเครื่องหมายการค้าและการดำเนินการที่เกี่ยวข้อง การเก็บค่าธรรมเนียมในการโฆษณาคำขอจดทะเบียนเครื่องหมายการค้า  และองค์ประกอบและอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการ เครื่องหมายการค้า  รวมทั้งเพิ่มเติมให้มีการแต่งตั้งพนักงานเจ้าหน้าที่ให้มีอำนาจหน้าที่ปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้ กับเพิ่มเติมอำนาจของนายทะเบียนในส่วนของการพิจารณาคำคัดค้าน  จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ ( รจ. เล่ม 117  ตอนที่ 29 ก  หน้า 11   1  เมษายน  2543 )