พระราชบัญญัติ                   เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ในท้องที่ตำบลในเมือง                   อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี                               พ.ศ. 2535

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.                     ให้ไว้ ณ วันที่ 3 เมษายน พ.ศ. 2535                         เป็นปีที่ 47 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า     โดยที่เป็นการสมควรให้เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ในท้องที่ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบล ราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี เพื่อประโยชน์สาธารณะในการปรับปรุงสนามบินอุบลราชธานี     จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัตินี้ขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของ สภานิติบัญญัติแห่งชาติ ทำหน้าที่รัฐสภา ดังต่อไปนี้     มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ในท้องที่ ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี พ.ศ. 2535"     มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เป็นต้นไป     มาตรา 3 ให้อธิบดีกรมการบินพาณิชย์เป็นเจ้าหน้าที่เวนคืนตามพระราชบัญญัตินี้     มาตรา 4 ให้เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ในท้องที่ตำบลในเมือง อำเภอเมืองอุบลราชธานี จังหวัดอุบลราชธานี ภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ ซึ่งปรากฏรายชื่อเจ้าของหรือ ผู้ครอบครองโดยชอบด้วยกฎหมายตามบัญชีท้ายพระราชบัญญัตินี้ ให้แก่กรมการบินพาณิชย์     มาตรา 5 ให้เจ้าหน้าที่เวนคืนเข้าใช้อสังหาริมทรัพย์ที่เวนคืนตามมาตรา 4 ภายในระยะ เวลาสองปีนับแต่วันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ     มาตรา 6 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ อานันท์  ปันยารชุน นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจาก กรมการบินพาณิชย์มีความประสงค์ที่จะดำเนินการปรับปรุงสนามบินอุบลราชธานี เพื่อประโยชน์ สาธารณะในการอำนวยความสะดวกในการขนส่งทางอากาศอันเป็นสาธารณูปโภค และกิจการอื่น อันเกี่ยวเนื่องกับสนามบินซึ่งกรมการบินพาณิชย์ได้ดำเนินการสำรวจที่ดินที่จะเวนคืนและเข้าไป ครอบครองที่ดินเพื่อใช้ประโยชน์ในที่ดินที่จะเวนคืนแล้ว ในการนี้ เจ้าหน้าที่ได้ติดต่อทำความ ตกลงกับราษฎรผู้เป็นเจ้าของหรือผู้ครอบครองที่ดินที่จำเป็นต้องใช้ในการดำเนินการเสร็จไป ด้วยดีเป็นส่วนใหญ่แล้ว แต่ยังมีเจ้าของที่ดินบางรายไม่ยินยอมขายที่ดินให้แก่ทางราชการ จึง จำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (ร.จ. เล่ม 109 ตอนที่ 55 หน้า 7 วันที่ 29 เมษายน 2535)