พระราชบัญญัติ                  โอนกรรมสิทธิ์ที่วัด วัดราษฎร์บำรุง         ตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา                        ให้แก่กรมทางหลวง                          พ.ศ. 2533

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.                ให้ไว้ ณ วันที่ 9 สิงหาคม พ.ศ. 2533                    เป็นปีที่ 45 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า    โดยที่เป็นการสมควรโอนกรรมสิทธิ์ที่วัดวัดราษฎร์บำรุง ตำบลในเมือง อำเภอ เมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา ให้แก่กรมทางหลวง    จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของ รัฐสภา ดังต่อไปนี้    มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติโอนกรรมสิทธิ์ที่วัด วัดราษฎร์บำรุง ตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครราชสีมาจังหวัดนครราชสีมา ให้แก่กรมทางหลวง พ.ศ. 2533"    มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เป็นต้นไป    มาตรา 3 ให้โอนกรรมสิทธิ์ที่วัด วัดราษฎร์บำรุง ตำบลในเมือง อำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา เนื้อที่ 2 งาน 69 ตารางวาภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ ให้แก่กรมทางหลวง    มาตรา 4 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ พลเอก ชาติชาย ชุณหะวัณ นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากกรมทางหลวงได้ สำรวจที่ที่จะต้องเวนคืนเพื่อสร้างและขยายทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 2 สายสระบุรี-หนองคาย ตอนสระบุรี-นครราชสีมา ตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืน ในท้องที่ อำเภอสีคิ้ว อำเภอสูงเนิน และอำเภอเมืองนครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา พ.ศ. 2499 เสร็จแล้วแต่เนื่องจากแนวเขตที่จะทำการสร้างและขยายทางหลวงตอนดังกล่าวนี้ ตอน กม. ที่ 254 (254-557.97-254-659.97) ถูกที่วัด วัดราษฎร์บำรุง ตำบลในเมือง อำเภอเมือง นครราชสีมา จังหวัดนครราชสีมา เนื้อที่ 2 งาน 69 ตารางวาตามโฉนดที่ดิน เลขที่ 992 คณะกรรมการปรองดองค่าทดแทนที่ดินของกรมทางหลวงจึงได้กำหนดค่าผาติกรรมให้ และ กรมทางหลวงได้ติดต่อกรมการศาสนาเพื่อขอโอนกรรมสิทธิ์ที่วัดดังกล่าวให้แก่กรมทางหลวง ซึ่ง กรมการศาสนาได้นำเสนอมหาเถรสมาคมพิจารณาแล้วไม่ขัดข้อง และกรมทางหลวงได้ชำระ ค่าผาติกรรมเป็นค่าทดแทนแล้ว สมควรโอนกรรมสิทธิ์ที่วัดดังกล่าวให้แก่กรมทางหลวง จึงจำเป็น ต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (แผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ดูได้จาก ร.จ.เล่ม 107 ตอนที่ 218 หน้า 50 29 ตุลาคม 2533)