พระราชบัญญัติ        โอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน ในท้องที่ตำบลท้ายบ้าน    อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ ให้แก่การเคหะแห่งชาติ                          พ.ศ. 2531

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.               ให้ไว้ ณ วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2531                    เป็นปีที่ 43 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า    โดยที่เป็นการสมควรโอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินในท้องที่ตำบลท้ายบ้าน อำเภอ เมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการให้แก่การเคหะแห่งชาติเพื่อแลกเปลี่ยนกับที่ดินของ การเคหะแห่งชาติ    จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้ โดยคำแนะนำและยินยอมของ รัฐสภา ดังต่อไปนี้    มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติโอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน ในท้องที่ตำบลท้ายบ้าน อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ ให้แก่การเคหะ แห่งชาติ พ.ศ.2531"    มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เป็นต้นไป    มาตรา 3 ให้โอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน ในท้องที่ตำบลท้ายบ้าน อำเภอ เมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการ เนื้อที่ประมาณ 1 ไร่ 2 งาน 56 ตารางวา ภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ ให้แก่การเคหะแห่งชาติ    มาตรา 4 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ พลตรี ชาติชาย ชุณหะวัณ นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากทาง สาธารณประโยชน์ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน ในท้องที่ตำบล ท้ายบ้าน อำเภอเมืองสมุทรปราการ จังหวัดสมุทรปราการเนื้อประมาณ 1 ไร่ 2 งาน 56 ตารางวา เข้าไปสิ้นสุดลงในที่ดินของการเคหะแห่งชาติและไม่มีทางเชื่อมต่อกับทางสาธารณะอื่น ๆ ทำให้ประชาชนไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้ และเนื่องจากการเคหะแห่งชาติมีความประสงค์จะ นำที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินดังกล่าวมาใช้ประโยชน์ในการจัดสร้างโครงการเคหะ นครหลวงจังหวัดสมุทรปราการ การเคหะแห่งชาติจึงได้จัดหาที่ดิน ซึ่งเป็นของการเคหะแห่งชาติ เนื้อที่ประมาณ 3 ไร่ 1 งาน 60 ตารางวา ซึ่งอยู่ในท้องที่เดียวกันมาแลกเปลี่ยนทำเป็นถนน สาธารณประโยชน์ให้พลเมืองใช้ประโยชน์ร่วมกันแทน สมควรโอนที่ดินซึ่งเป็น สาธารณสมบัติของแผ่นดินดังกล่าวให้แก่การเคหะแห่งชาติ จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (แผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ดูได้จาก ร.จ.เล่ม 105 ตอนที่ 214 หน้า 10 14 ธันวาคม 2531)