พระราชบัญญัติ                       ล้อเลื่อน (ฉบับที่ 7)                          พ.ศ. 2530

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.               ให้ไว้ ณ วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2530                    เป็นปีที่ 42 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า    โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยล้อเลื่อน    จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของ รัฐสภา ดังต่อไปนี้    มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติล้อเลื่อน (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2530"    มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดหนึ่งปี นับแต่วันประกาศใน ราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป    มาตรา 3 ให้ยกเลิกความในมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 ซึ่ง แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติล้อเลื่อน (ฉบับที่ 4) พ.ศ. 2496 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ กับให้ มีอำนาจแต่งตั้งพนักงานเจ้าหน้าที่ประกาศกำหนดจำนวนล้อเลื่อนชนิดหนึ่งชนิดใด ที่จะอนุญาตให้ จดทะเบียนในจังหวัดหนึ่ง ๆและออกกฎกระทรวงในกรณีดังต่อไปนี้            (1) กำหนดระยะเวลาเสียค่าธรรมเนียม อัตราค่าธรรมเนียม แบบพิมพ์ในการ จดทะเบียนล้อเลื่อน และการออกใบอนุญาตขับขี่ล้อเลื่อน            ค่าธรรมเนียมนั้น ให้พิจารณากำหนดตามสภาพแห่งท้องถิ่นในจังหวัดนั้น ๆ แต่ต้อง ไม่เกินอัตราท้ายพระราชบัญญัตินี้            (2) กำหนดยกเว้นการจดทะเบียนหรือค่าธรรมเนียมในการจดทะเบียนล้อเลื่อน บางชนิด หรือล้อเลื่อนซึ่งใช้เพื่อประโยชน์อย่างหนึ่งอย่างใดโดยเฉพาะ ทั้งนี้ให้รวมถึงใบอนุญาต ของผู้ขับขี่ล้อเลื่อนนั้น ๆ ด้วย            (3) กำหนดลักษณะ และราคาเครื่องหมายสำหรับล้อเลื่อนซึ่งจดทะเบียนกับ เครื่องหมายสำหรับผู้ขับขี่ล้อเลื่อนรับจ้าง แต่ต้องไม่เกินอัตราท้ายพระราชบัญญัตินี้            (4) กำหนดรูป ลักษณะ ขนาด และน้ำหนักของล้อเลื่อน กับน้ำหนักบรรทุก            (5) กำหนดการติดตั้งเครื่องอุปกรณ์หรือส่วนควบล้อเลื่อน เช่น ตะเกียงห้ามล้อ และเครื่องอาณัติสัญญาณ เป็นต้น            (6) กำหนดเครื่องแต่งกายของผู้ขับขี่ล้อเลื่อนรับจ้าง            (7) กำหนดการอื่น ๆ เพื่อปฏิบัติให้เป็นไปตามพระราชบัญญัตินี้            ในส่วนที่เกี่ยวกับการจัดสรรค่าธรรมเนียมตามมาตรา5 ทวิ ให้รัฐมนตรีว่าการ กระทรวงมหาดไทยรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกกฎกระทรวงเพื่อปฏิบัติการ ตามพระราชบัญญัตินี้ด้วย            กฎกระทรวงนั้น เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้วให้ใช้บังคับได้    มาตรา 4 ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 5 ทวิ แห่งพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478    "มาตรา 5 ทวิ ค่าธรรมเนียมตามพระราชบัญญัตินี้เว้นแต่ค่าธรรมเนียมเครื่องหมายสำหรับ ล้อเลื่อนซึ่งจดทะเบียน ที่จัดเก็บได้ในกรุงเทพมหานคร ให้ตกเป็นรายได้ของกรุงเทพมหานคร ส่วนในจังหวัดอื่น ให้ตกเป็นรายได้ขององค์การบริหารส่วนจังหวัด เทศบาล สุขาภิบาลในจังหวัด นั้น เมืองพัทยา และราชการส่วนท้องถิ่นที่เรียกชื่ออย่างอื่นโดยให้กระทรวงมหาดไทยจัดสรรตาม หลักเกณฑ์และวิธีการที่กำหนดในกฎกระทรวง"    มาตรา 5 ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 28 แห่งพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478    "มาตรา 28 บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ที่มีโทษปรับสถานเดียว ให้อธิบดี กรมการขนส่งทางบกหรือผู้ซึ่งอธิบดีกรมการขนส่งทางบกมอบหมายมีอำนาจเปรียบเทียบปรับ ผู้ต้องหาได้ เมื่อผู้ต้องหาได้ชำระค่าปรับตามจำนวนที่อธิบดีกรมการขนส่งทางบกหรือผู้ซึ่งอธิบดี กรมการขนส่งทางบกมอบหมายเปรียบเทียบภายในสามสิบวันแล้ว ให้ถือว่าคดีเลิกกันตามบทบัญญัติ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา    ถ้าผู้ต้องหาไม่ยินยอมตามที่เปรียบเทียบหรือเมื่อยินยอมแล้วแต่ไม่ชำระค่าปรับภายในกำหนด เวลาดังกล่าว ให้ดำเนินคดีเพื่อฟ้องร้องต่อไป"    มาตรา 6 ให้โอนอำนาจหน้าที่ของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย เกี่ยวกับการรักษา การตามพระราชบัญญัติล้อเลื่อน (ฉบับที่ 2) พุทธศักราช 2481 และพระราชบัญญัติล้อเลื่อน (ฉบับที่ 6) พ.ศ.2502 ไปเป็นของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม    มาตรา 7 บรรดาพระราชกฤษฎีกา กฎกระทรวง หรือประกาศใด ๆ ที่ออกตาม พระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 ที่ใช้บังคับอยู่ในวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้ใช้ บังคับได้ต่อไปเพียงเท่าที่ไม่ขัดหรือแย้งกับพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 ซึ่งแก้ไข เพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้    มาตรา 8 คำขออนุญาตใด ๆ ที่ได้ยื่นไว้ตามพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 และ ยังอยู่ในระหว่างการพิจารณา ให้ถือว่าเป็นคำขออนุญาตตามพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้    มาตรา 9 บรรดาใบอนุญาตที่ออกตามพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 ให้ถือว่าเป็น ใบอนุญาตที่ออกตามพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช 2478 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดย พระราชบัญญัตินี้    มาตรา 10 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ พลเอก ป. ติณสูลานนท์ นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ โดยที่ได้มีการโอนอำนาจ หน้าที่และกิจการบริหารบางส่วนของกรมตำรวจ กระทรวงมหาดไทย เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวกับ การปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยรถยนตร์และกฎหมายว่าด้วยล้อเลื่อน ไปเป็นของ กรมการขนส่งทางบก กระทรวงคมนาคม ในการนี้สมควรมีบทบัญญัติว่าด้วยการแบ่งเงิน ค่าธรรมเนียมล้อเลื่อน ให้แก่เทศบาล สุขาภิบาลองค์การบริหารส่วนจังหวัด กรุงเทพมหานคร เมืองพัทยา และราชการส่วนท้องถิ่นที่เรียกชื่ออย่างอื่น เว้นแต่ค่าธรรมเนียมเครื่องหมายสำหรับ ล้อเลื่อนซึ่งจดทะเบียนเช่นเดียวกับการแบ่งเงินภาษีและค่าธรรมเนียมรถยนตร์ตามพระราชบัญญัติ รถยนตร์พ.ศ. 2522 และบทบัญญัติว่าด้วยการให้อธิบดีกรมการขนส่งทางบกหรือผู้ซึ่งอธิบดี กรมการขนส่งทางบกมอบหมายมีอำนาจเปรียบเทียมปรับในความผิดที่มีโทษปรับสถานเดียวได้ สมควรแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติล้อเลื่อน พุทธศักราช2478 เสียใหม่ให้เหมาะสม จึงจำเป็น ต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (ร.จ.เล่ม 104 ตอนที่ 139 หน้า 13  23 กรกฎาคม 2530)