พระราชบัญญัติ                       รถยนตร์ (ฉบับที่ 7)                          พ.ศ. 2530

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.               ให้ไว้ ณ วันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2530                    เป็นปีที่ 42 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า    โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยรถยนตร์    จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของ รัฐสภา ดังต่อไปนี้    มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติรถยนตร์ (ฉบับที่ 7) พ.ศ. 2530"    มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันประกาศใน ราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป    มาตรา 3 ให้ยกเลิกความในบทนิยามคำว่า "นายทะเบียน" และ "อธิบดี" ในมาตรา 4 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน    ""นายทะเบียน" หมายความว่า ข้าราชการซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมแต่งตั้งให้ เป็นนายทะเบียน    "อธิบดี" หมายความว่า อธิบดีกรมการขนส่งทางบก"    มาตรา 4 ให้ยกเลิกความในมาตรา 5 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ใช้ ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ และให้ มีอำนาจแต่งตั้งนายทะเบียนกับออกกฎกระทรวงกำหนดในเรื่องดังต่อไปนี้             (1) ลักษณะ ขนาด หรือกำลังของเครื่องยนตร์และของรถที่จะรับจดทะเบียน เป็นรถประเภทต่าง ๆ เงื่อนไขการเปลี่ยนแปลงลักษณะ ขนาด หรือกำลังของเครื่องยนตร์และ ของรถสำหรับรถประเภทดังกล่าว และการแก้ไขเพิ่มเติมทะเบียนรถ และใบคู่มือจดทะเบียนรถที่ ได้เปลี่ยนแปลงแล้ว             (2) เครื่องอุปกรณ์สำหรับรถและการใช้เครื่องอุปกรณ์ดังกล่าว เช่น โคม เครื่องมองหลัง แตร เครื่องระงับเสียง ท่อไอเสียเครื่องสัญญาณไฟ เครื่องปัดน้ำฝน และ เครื่องอุปกรณ์อื่นที่จำเป็น             (3) เครื่องสื่อสาร และการใช้เครื่องสื่อสารระหว่างรถกับศูนย์บริการหรือ สถานที่อื่น             (4) แผ่นป้ายทะเบียนรถ เครื่องหมายประเภทรถและเครื่องหมายอื่น รวมทั้ง วิธีแสดงแผ่นป้ายและเครื่องหมายดังกล่าว             (5) สีและเครื่องหมายสำหรับรถยนตร์สาธารณะ             (6) น้ำหนักบรรทุกอย่างมาก และจำนวนคนโดยสารอย่างมาก สำหรับ รถยนตร์ส่วนบุคคลและรถยนตร์สาธารณะ             (7) เงื่อนไขในการใช้ล้อยางตัน             (8) ประเภท ขนาด และน้ำหนักของรถที่จะไม่ให้เดินบนทางที่มิใช่ทางหลวง             (9) เงื่อนไขในการใช้รถที่มีล้ออย่างอื่น นอกจากล้อยางเดินบนทางที่มิใช่ ทางหลวง            (10) ประเภทรถที่ต้องกำหนดอายุการใช้ในเขตที่กำหนด            (11) ประเภทรถที่ห้ามใช้เดินในเขตที่กำหนด            (12) การงดรับจดทะเบียนรถประเภทใดประเภทหนึ่งในเขตที่กำหนด            (13) จำนวนรถยนตร์รับจ้างระหว่างจังหวัด จังหวัดต้นทางและจังหวัดปลายทาง สำหรับรถยนตร์ดังกล่าว            (14) อัตราค่าจ้างบรรทุกคนโดยสารสำหรับรถยนตร์สาธารณะ            (15) เครื่องแต่งกาย เครื่องหมายและการแสดงบัตรประจำตัวคนขับรถยนต์ สาธารณะ รถยนตร์บริการธุรกิจ และรถยนตร์บริการทัศนาจร            (16) หลักสูตรและอุปกรณ์การสอนและการฝึกหัดขับรถของโรงเรียนฝึกหัดขับรถ            (17) ค่าธรรมเนียมไม่เกินอัตราท้ายพระราชบัญญัตินี้            (18) กิจการอื่นเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้    ในส่วนที่เกี่ยวกับการจัดสรรเงินตามมาตรา 41 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย รักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจออกกฎกระทรวงเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้ ด้วย    กฎกระทรวงนั้นเมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ให้ใช้บังคับใช้    มาตรา 5 ให้ยกเลิกความใน (2) ของมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน    "(2) ผ่านการตรวจสภาพรถจากนายทะเบียน หรือจากสถานตรวจสภาพที่ได้รับอนุญาตตาม กฎหมายว่าด้วยการขนส่งทางบก ในเวลาที่ขอจดทะเบียนแล้ว"    มาตรา 6 ให้ยกเลิกความใน (2) ของมาตรา 8 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน    "(2) รถของกรมตำรวจที่จดทะเบียนและมีเครื่องหมายตามระเบียบที่อธิบดีกรมตำรวจ กำหนด"    มาตรา 7 ให้ยกเลิกความในวรรคสองของมาตรา 14 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน    "ในกรณีที่นายทะเบียนเห็นว่ารถที่เปลี่ยนแปลงตามวรรคหนึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายในเวลา ใช้ ให้สั่งเจ้าของรถแก้ไขและนำรถไปให้ตรวจสภาพก่อนใช้ การตรวจสภาพดังกล่าว นายทะเบียนจะสั่งให้เจ้าของรถนำรถไปให้ตรวจสภาพ ณ สถานตรวจสภาพที่ได้รับอนุญาตตาม กฎหมายว่าด้วยการขนส่งทางบกก็ได้ และให้นำมาตรา 12 วรรคสอง วรรคสามและวรรคสี่ มา ใช้บังคับโดยอนุโลม แต่ถ้านายทะเบียนเห็นว่ารถนั้นปลอดภัยในเวลาใช้ ให้แก้ไขเพิ่มเติม รายการในทะเบียน และใบคู่มือจดทะเบียนรถนั้นด้วย"    มาตรา 8 ให้ยกเลิกความในมาตรา 15 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ใช้ ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 15 ในกรณีที่นายทะเบียนหรือเจ้าหน้าที่ซึ่งอธิบดีแต่งตั้งเห็นว่ารถใดในขณะที่ใช้มี ลักษณะที่เห็นได้ว่าน่าจะไม่ปลอดภัยในการใช้ ให้มีอำนาจสั่งเป็นหนังสือให้เจ้าของรถนำรถนั้นไป ให้นายทะเบียน หรือสถานตรวจสภาพได้รับอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่งทางบกตรวจ สภาพภายในเวลาที่กำหนดได้"    มาตรา 9 ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 15 ทวิ แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522    "มาตรา 15 ทวิ การตรวจสภาพรถตามมาตรา 7 (2) มาตรา 14 วรรคสอง มาตรา 15 หรือมาตรา 36 ให้เป็นไปตามหลักเกณฑ์ วิธีการและเงื่อนไขตามที่กำหนดในกฎกระทรวง"    มาตรา 10 ให้ยกเลิกความในมาตรา 36 แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และให้ ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 36 นายทะเบียนมีอำนาจออกประกาศหรือสั่งเป็นหนังสือให้เจ้าของรถนำรถไป ตรวจ ณ ที่ทำการของนายทะเบียน หรือสถานตรวจสภาพที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วย การขนส่งทางบก"    มาตรา 11 ให้เพิ่มความต่อไปนี้เป็นมาตรา 67 ทวิ แห่งพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522    "มาตรา 67 ทวิ บรรดาความผิดตามพระราชบัญญัตินี้ที่มีโทษปรับสถานเดียวให้อธิบดีหรือผู้ซึ่ง อธิบดีมอบหมายมีอำนาจเปรียบเทียบปรับผู้ต้องหาได้ เมื่อผู้ต้องหาได้ชำระค่าปรับตามจำนวนที่ อธิบดีหรือผู้ซึ่งอธิบดีมอบหมายเปรียบเทียบภายในสามสิบวันแล้ว ให้ถือว่าคดีเลิกกันตามบทบัญญัติ แห่งประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา    ถ้าผู้ต้องหาไม่ยินยอมตามที่เปรียบเทียบหรือเมื่อยินยอมแล้วไม่ชำระค่าปรับภายในกำหนด เวลาดังกล่าวให้ดำเนินคดีเพื่อฟ้องร้องต่อไป"    มาตรา 12 ให้โอนอำนาจหน้าที่ของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยเกี่ยวกับการรักษา การตามพระราชบัญญัติรถยนตร์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2524 ไปเป็นของรัฐมนตรีว่าการ กระทรวงคมนาคม    มาตรา 13 บรรดากฎกระทรวง ข้อบังคับ ระเบียบ ประกาศหรือคำสั่งใด ๆ ออกตาม พระราชบัญญัติรถยนตร์ พุทธศักราช 2473 และพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ที่ใช้บังคับอยู่ ในวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้ใช้บังคับได้ต่อไปเพียงเท่าที่ไม่ขัดหรือแย้งกับพระราชบัญญัติ รถยนตร์ พ.ศ. 2522 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้    มาตรา 14 คำขออนุญาตใด ๆ ที่ได้ยื่นไว้ตามพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 และยังอยู่ ในระหว่างการพิจารณา ให้ถือว่าเป็นคำขออนุญาตตามพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ซึ่ง แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้    มาตรา 15 บรรดาใบอนุญาตที่ออกตามพระราชบัญญัติรถยนตร์พุทธศักราช 2473 และ พระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ให้ถือว่าเป็นใบอนุญาตที่ออกตามพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัตินี้ แล้วแต่กรณี    มาตรา 16 บรรดาแผ่นป้ายทะเบียนรถและเครื่องหมายการเสียภาษีประจำปีสำหรับรถที่ออก ให้แก่รถที่ได้จดทะเบียนและเสียภาษีประจำปีครบถ้วนและถูกต้องตามพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ในวันที่พระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ ให้ถือว่าเป็นแผ่นป้ายทะเบียนรถและเครื่องหมายการ เสียภาษีประจำปีสำหรับรถนั้น ตามพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดย พระราชบัญญัตินี้    มาตรา 17 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ พลเอก ป. ติณสูลานนท์ นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากได้มีการโอน อำนาจหน้าที่และกิจการบริหารบางส่วนของกรมตำรวจ กระทรวงมหาดไทยเฉพาะในส่วนที่ เกี่ยวกับการปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยรถยนตร์และกฎหมายว่าด้วยล้อเลื่อน ไปเป็นของ กรมการขนส่งทางบก กระทรวงคมนาคมในการนี้สมควรแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติรถยนตร์ พ.ศ. 2522 ให้สอดคล้องกับการโอนอำนาจหน้าที่และกิจการบริหารดังกล่าว และแก้ไขให้อธิบดี กรมการขนส่งทางบกหรือผู้ซึ่งอธิบดีกรมการขนส่งทางบกมอบหมาย มีอำนาจเปรียบเทียบปรับใน ความผิดที่มีโทษปรับสถานเดียวได้ เพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ประชาชน นอกจากนี้สมควร แก้ไขให้สถานตรวจสภาพที่ได้รับอนุญาตตามกฎหมายว่าด้วยการขนส่งทางบกซึ่งเป็นของเอกชนมี ส่วนในการตรวจสภาพรถตามกฎหมายว่าด้วยรถยนตร์ด้วย จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (ร.จ.เล่ม 104 ตอนที่ 139 หน้า 5  23 กรกฎาคม 2530)