พระราชบัญญัติ                    โอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดิน             ในท้องที่อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ ให้แก่กรมการบินพาณิชย์                              พ.ศ. 2529

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.                    ให้ไว้ ณ วันที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2529                         เป็นปีที่ 41 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า       โดยที่เป็นการสมควรโอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินในท้องที่อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ ให้แก่กรมการบินพาณิชย์       จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้ โดยคำแนะนำและยินยอมของ รัฐสภา ดังต่อไปนี้       มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติโอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของ แผ่นดิน ในท้องที่อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ ให้แก่กรมการบินพาณิชย์ พ.ศ. 2529"       มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป       มาตรา 3 ให้โอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินที่เป็นทางหลวงจังหวัดหมายเลข 1022 สายจังหวัดแพร่-พระธาตุช่อแฮ-เขาพลึง-น้ำน่าน บางส่วน ในท้องที่อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ เนื้อที่ประมาณ 1,379 ตารางวา ภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ ให้แก่กรมการบินพาณิชย์       มาตรา 4 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ   พลเอก ป.ติณสูลานนท์     นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ :-เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากกรมทางหลวงเห็นสมควร โอนที่ดินซึ่งเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินที่เป็นทางหลวงจังหวัดหมายเลข 1022 สายจังหวัดแพร่- พระธาตุชอแฮ-เขาพลึง-น้ำน่าน บางส่วน ในท้องที่อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่ เนื้อที่ประมาณ 1,379 ตารางวา ให้แก่กรมการบินพาณิชย์ ทั้งนี้ เพราะบริเวณที่ดินดังกล่าวเป็น ช่วงทางที่ผ่านทางวิ่งด้านทิศใต้ของท่าอากาศยานแพร่ซึ่งเป็นจุดแตะของเครื่องบิน อันจะก่อให้เกิด อันตรายและอุบัติเหตุได้ง่าย กรมการบินพาณิชย์จึงขอรับโอนที่ดินทางหลวงจังหวัดบางส่วนดังกล่าว ไปดำเนินการปรับปรุงเพื่อให้เกิดความสะดวกและปลอดภัยแก่การใช้ท่าอากาศยาน ซึ่งกรมทางหลวง ไม่ขัดข้องเพราะได้ก่อสร้างทางเลี่ยงบริเวณนี้แทนแล้ว สมควรโอนที่ดินซึ่งเป็นทางหลวงจังหวัดบางส่วน ดังกล่าวให้แก่กรมการบินพาณิชย์ จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (แผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ดูได้จาก ร.จ.เล่ม 103 ตอนที่ 235 หน้า 1  31 ธันวาคม 2529)