พระราชบัญญัติ                   เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่ตำบลงิ้วราย                       อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร                              พ.ศ. 2529

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.                  ให้ไว้ ณ วันที่ 30 พฤศจิกายน พ.ศ. 2529                      เป็นปีที่ 41 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า       โดยที่เป็นการสมควรให้เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่ตำบลงิ้วราย อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร เพื่อประโยชน์แก่กรมเจ้าท่าในการสร้างสถานีขนส่งทางน้ำและกิจการอื่นที่เกี่ยว เนื่องกับสถานีขนส่งทางน้ำซึ่งกรมเจ้าท่าได้ทำการสำรวจที่ที่จะต้องเวนคืนเสร็จแล้ว       จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอม ของรัฐสภา ดังต่อไปนี้       มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่ตำบล งิ้วราย อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร พ.ศ. 2529"       มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป       มาตรา 3 ให้อธิบดีกรมเจ้าท่าเป็นเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ตามพระราชบัญญัตินี้       มาตรา 4 ให้เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่ตำบลงิ้วราย อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร ภายในแนวเขตตามแผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ ซึ่งปรากฏรายชื่อเจ้าของหรือผู้ครอบครองโดยชอบ ด้วยกฎหมายตามบัญชีท้ายพระราชบัญญัตินี้ ให้แก่กรมเจ้าท่า       มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ    พลเอก ป. ติณสูลานนท์      นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ :-  เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากกรมเจ้าท่ามีความ ประสงค์จะทำการก่อสร้างสถานีขนส่งทางน้ำเพื่อประโยชน์ของรัฐในการอำนวยความสะดวกแก่การ ขนส่งคนโดยสารและสินค้า อันเป็นกิจการสาธารณูปโภค และกิจการอื่นที่เกี่ยวเนื่องกับสถานีขนส่ง ทางน้ำ โดยขุดลอกร่องน้ำสร้างท่าเทียบเรือ พร้อมทั้งสร้างโรงพักสินค้า คลังสินค้า ถนน ทางรถไฟ อาคารที่การ และอาคารอื่นที่เกี่ยวกับกิจการอันเป็นส่วนประกอบของกิจการสถานีขนส่งสินค้า และในการนี้ได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตที่ดินในบริเวณที่ที่จะเวนคืนในท้องที่อำเภอตะพานหิน จังหวัดพิจิตร  พ.ศ. 2524 ออกใช้บังคับ ซึ่งกรมเจ้าท่าได้ทำการสำรวจที่ที่จะต้องเวนคืนเสร็จ แล้ว จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (แผนที่ท้ายพระราชบัญญัตินี้ดูได้จาก ร.จ. เล่ม 103  ตอนที่ 222 หน้า 4 17 ธันวาคม 2529)