พระราชบัญญัติ                  เวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อสร้างทางหลวงแผ่นดิน            สายเลี่ยงเมืองสระบุรี ในท้องที่อำเภอเมืองสระบุรี จังหวัดสระบุรี                               พ.ศ. 2527

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.                     ให้ไว้ ณ วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2527                         เป็นปีที่ 39 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ประกาศว่า       โดยที่เป็นการสมควรให้เวนคืนอสังหาริมทรัพย์เพื่อสร้างทางหลวงแผ่นดินสายเลี่ยง เมืองสระบุรี ในท้องที่อำเภอเมืองสระบุรี จังหวัดสระบุรี ซึ่งกรมทางหลวงได้สำรวจที่ที่จะต้อง เวนคืนเสร็จแล้วตามความในประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 295 ลงวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515       จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอม ของรัฐสภา ดังต่อไปนี้       มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ เพื่อสร้างทาง หลวงแผ่นดินสายเลี่ยงเมืองสระบุรี ในท้องที่อำเภอเมืองสระบุรี จังหวัดสระบุรี พ.ศ. 2527"       มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษา เป็นต้นไป       มาตรา 3 ให้อธิบดีกรมทางหลวงเป็นเจ้าหน้าที่เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ตามพระราชบัญญัตินี้       มาตรา 4 ให้เวนคืนอสังหาริมทรัพย์ในท้องที่อำเภอเมืองสระบุรี จังหวัดสระบุรี ให้แก่กรมทางหลวงเพื่อสร้างทางหลวงแผ่นดิน ตามแนวทางหลวงที่จะสร้างทางหลวงแผ่นดิน ซึ่งกำหนดไว้ในพระราชกฤษฎีกากำหนดแนวทางหลวงที่จะสร้างทางหลวงแผ่นดิน สายอ้อมเมืองสระบุรี พ.ศ. 2518 โดยมีแนวทางส่วนแคบที่สุดแปดสิบเมตร และส่วนกว้างที่สุด หนึ่งร้อยแปดสิบเมตร ตามแผนผังที่ดินซึ่งจะได้ปิดประกาศไว้ ณ ที่ว่าการอำเภอและตำบลที่ อสังหาริมทรัพย์นั้นตั้งอยู่       มาตรา 5 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ    พลเอก ประจวบ สุนทรางกูร      รองนายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ :-เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติ ฉบับนี้ คือ เนื่องจากกรมทางหลวง ได้สำรวจที่ที่จะต้องเวนคืนเพื่อสร้างทางหลวงแผ่นดินสายเลี่ยงเมืองสระบุรี ในท้องที่ อำเภอเมืองสระบุรี จังหวัดสระบุรี ตามพระราชกฤษฎีกากำหนดแนวทางหลวงที่จะสร้าง ทางหลวงแผ่นดินสายอ้อมเมืองสระบุรี พ.ศ. 2518 เสร็จแล้ว สมควรที่จะเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ ตามความในประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 295 ลงวันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2515 จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ (ร.จ. เล่ม 101 ตอนที่ 144 หน้า 17  12 ตุลาคม 2527)