พระราชบัญญัติ                            เรือไทย (ฉบับที่ 3)                               พ.ศ. 2521

ภูมิพลอดุลยเดช ป.ร.                     ให้ไว้ ณ วันที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2521                         เป็นปีที่ 33 ในรัชกาลปัจจุบัน

พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้า ฯ ให้ ประกาศว่า    โดยที่เป็นการสมควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายว่าด้วยเรือไทย    จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้า ฯ ให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้โดยคำแนะนำและยินยอมของ สภานิติบัญญัติแห่งชาติ ดังต่อไปนี้    มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้เรียกว่า "พระราชบัญญัติเรือไทย (ฉบับที่ 3) พ.ศ. 2521"    มาตรา 2 พระราชบัญญัตินี้ให้ใช้บังคับตั้งแต่วันถัดจากวันประกาศในราชกิจจานุเบกษาเป็นต้นไป    มาตรา 3 ให้ยกเลิกความในมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติเรือไทย พุทธศักราช 2481 และให้ ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 7 ผู้ที่จะถือกรรมสิทธิ์เรือจดทะเบียนเป็นเรือไทยได้ถ้าเป็นบุคคลธรรมดาต้องมีสัญชาติไทย อยู่ในราชอาณาจักรไทย    ถ้านิติบุคคลตามวรรคหนึ่งเป็นห้างหุ้นส่วน บริษัทจำกัด หรือบริษัทมหาชนจำกัด ซึ่งไม่ใช่รัฐวิสาหกิจ ตามกฎหมายว่าด้วยวิธีการงบประมาณต้องมีคุณสมบัติดังต่อไปนี้ด้วย    1. ในกรณีที่เป็นห้างหุ้นส่วนสามัญ ผู้เป็นหุ้นส่วนทั้งหมดต้องมีสัญชาติไทย    2. ในกรณีที่เป็นห้างหุ้นส่วนจำกัด ผู้เป็นหุ้นส่วนทั้งหมดซึ่งไม่จำกัดความรับผิด ต้องมีสัญชาติไทย และทุนของห้างหุ้นส่วนนั้นไม่น้อยกว่าร้อยละเจ็ดสิบต้องเป็นของบุคคลธรรมดาซึ่งมีสัญชาติไทย    3. ในกรณีที่เป็นบริษัทจำกัดหรือบริษัทมหาชนจำกัด กรรมการส่วนมากต้องมีสัญชาติไทย และ ไม่มีข้อบังคับอนุญาตให้ออกใบหุ้นชนิดออกให้แก่ผู้ถือ และ       (ก) ทุนของบริษัทนั้นไม่น้อยกว่าร้อยละเจ็ดสิบต้องเป็นของบุคคลธรรมดาซึ่งมีสัญชาติไทย หรือ       (ข) ทุนของบริษัทนั้นทั้งหมดเป็นของบุคคลธรรมดาซึ่งมีสัญชาติไทยกับของนิติบุคคลซึ่งสามารถ ถือกรรมสิทธิ์เรือจดทะเบียนเป็นเรือไทยได้รวมกัน"    มาตรา 4 ให้ยกเลิกความในมาตรา 24 แห่งพระราชบัญญัติเรือไทย พุทธศักราช 2481 และให้ ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 24 ถ้าเรือได้เปลี่ยนกรรมสิทธิ์ หรือต่อขึ้นใหม่นอกราชอาณาจักรไทย และเป็น เรือของบุคคลผู้มีลักษณะที่จะเป็นผู้ถือกรรมสิทธิ์เรือจดทะเบียนเป็นเรือไทยได้ตามมาตรา 7 เจ้าพนักงานกงสุลไทยหรือพนักงานตรวจเรือ กรมเจ้าท่า อาจออกใบทะเบียนชั่วคราวให้แก่ผู้ควบคุมเรือ และให้เจ้าพนักงานกงสุลไทยหรือพนักงานตรวจเรือกรมเจ้าท่า ผู้ออกใบทะเบียนชั่วคราวส่งสำเนา ใบทะเบียนชั่วคราวนั้นไปยังนายทะเบียนเรือประจำเมืองท่าซึ่งมีความจำนงจะจดทะเบียนโดยด่วน    ข้อความในใบทะเบียนชั่วคราวต้องมีรายการดังต่อไปนี้    1. ชื่อเรือ และชื่อเก่า ถ้ามี    2. ชื่อผู้ควบคุมเรือ    3. ชื่อเจ้าของเรือ และชื่อเจ้าของเก่า ถ้ามี    4. เหตุที่ได้กรรมสิทธิ์เรือนั้น    5. วัน เดือน ปี และตำบลที่ได้กรรมสิทธิ์    6. รายการเกี่ยวด้วยขนาดเรือ การต่อเรือ และรายการอื่น ๆ เท่าที่แสดงได้    7. ชื่อเมืองท่าซึ่งมีความจำนงจะจดทะเบียนเป็นเรือไทย"    มาตรา 5 ให้ยกเลิกความในมาตรา 25 แห่งพระราชบัญญัติเรือไทย พุทธศักราช 2481 และให้ ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 25 ใบทะเบียนชั่วคราวซึ่งเจ้าพนักงานกงสุลไทย หรือพนักงานตรวจเรือกรมเจ้าท่า ออกให้ตามมาตรา 24 ให้ใช้ได้เช่นเดียวกับใบทะเบียน และให้ใช้จนกว่าเรือนั้นมาถึงเมืองท่าซึ่งมี ความจำนงจะจดทะเบียน แต่ห้ามมิให้ใช้เกินกำหนดหกเดือนนับแต่วันออกใบทะเบียนชั่วคราวนั้น    ให้ผู้ควบคุมเรือส่งใบทะเบียนชั่วคราวแก่นายทะเบียนเรือภายในเจ็ดวันนับแต่วันที่เรือนั้นมาถึง เมืองท่าซึ่งมีความจำนงจะจดทะเบียน"    มาตรา 6 ให้ยกเลิกความในมาตรา 49 แห่งพระราชบัญญัติเรือไทย พุทธศักราช 2481 และ ให้ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 49 เรือไทยที่ได้จดทะเบียนแล้ว ในระหว่างเวลาที่คงใช้เรือต้องมีเอกสารดังต่อไปนี้ ประจำเรือ    1. ใบทะเบียนหรือใบทะเบียนชั่วคราว แล้วแต่กรณี    2. ใบสำคัญรับรองการตรวจเรือต่าง ๆ    3. สัญญาคนประจำเรือ    4. สัญญาเช่าเรือ ถ้ามี    5. ใบตราส่ง ถ้ามี    6. บัญชีสินค้าสำหรับเรือ ถ้ามี    7. สมุดปูมเรือ    8. ใบปล่อยเรือและใบอนุญาตออกจากท่า ถ้ามี    เอกสารตามวรรคหนึ่ง นอกจากใบทะเบียนหรือใบทะเบียนชั่วคราวแล้วแต่กรณี รัฐมนตรีมีอำนาจ ยกเว้นมิให้ต้องมีได้โดยออกเป็นกฎกระทรวง    เอกสารตามวรรคหนึ่ง อาจใช้พิสูจน์สัญชาติเรือได้ ส่วนภาษาและแบบพิมพ์ของเอกสารนั้น หากมิได้มีข้อความบัญญัติไว้ในพระราชบัญญัตินี้ ก็ให้ทำตามที่กำหนดในกฎกระทรวง"    มาตรา 7 ให้ยกเลิกความในมาตรา 62 แห่งพระราชบัญญัติเรือไทย พุทธศักราช 2481 และให้ ใช้ความต่อไปนี้แทน    "มาตรา 62 ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมรักษาการตามพระราชบัญญัตินี้ และให้มีอำนาจ แต่งตั้งเจ้าหน้าที่กับออกกฎกระทรวงกำหนดค่าธรรมเนียมไม่เกินอัตราท้ายพระราชบัญญัตินี้ และกำหนด การอื่นเพื่อปฏิบัติการตามพระราชบัญญัตินี้    กฎกระทรวงนั้น เมื่อได้ประกาศในราชกิจจานุเบกษาแล้ว ให้ใช้บังคับได้"    มาตรา8 ให้ยกเลิกความในเลขลำดับ 4 ของบัญชีค่าธรรมเนียมอัตราชั้นสูงท้ายพระราชบัญญัติ เรือไทย พุทธศักราช 2481 ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติเรือไทย (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2817 และให้ใช้ความต่อไปนี้แทน เลขลำดับ  ?                  ประเภท                 ?    จำนวนเงิน    ?          ?                                         ?   บาท   สตางค์  ? ?????????????????????????????????????????????????????????????????????    "4    ?  ค่าธรรมเนียมการเปลี่ยนชื่อเรือ การขอโอนไปขึ้น   ?       ?        ?          ?  ทะเบียนเรือ ณ เมืองท่าอื่น การออกใบทะเบียน    ?       ?        ?          ?  แทนใบเก่า การออกใบทะเบียนชั่วคราว การออก   ?       ?        ?          ?  ใบผ่านเมืองท่าชั่วคราว หรือการออกใบทะเบียน    ?       ?        ?          ?  ให้ใหม่ในกรณีเปลี่ยนแปลงตัวเรือหรือส่วนอื่นของเรือ ?       ?        ?          ?  ครั้งละ                                  ? 100 " ?        ? ????????????????????????????????????????????????????????????????????? ผู้รับสนองพระบรมราชโองการ พลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ นายกรัฐมนตรี

หมายเหตุ:- เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากบทบัญญัติแห่งพระราชบัญญัติ เรือไทย พุทธศักราช 2481 ในส่วนที่ว่าด้วยคุณสมบัติของผู้ที่จะถือกรรมสิทธิ์เรือจดทะเบียนเป็นเรือไทย การออกใบทะเบียนชั่วคราวในต่างประเทศและเอกสารประจำเรือไม่เหมาะสมแก่สภาพการณ์ปัจจุบัน ทั้ง ยังมิได้มีการเก็บค่าธรรมเนียมในกรณีเปลี่ยนแปลงตัวเรือหรือส่วนอื่นของเรือในภายหลังสมควรแก้ไข เพิ่มเติมบทบัญญัติดังกล่าวและบัญชีค่าธรรมเนียมอัตราขั้นสูงให้เหมาะสมยิ่งขึ้น นอกจากนั้นโดยที่มาตรา 62 บัญญัติให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงเศรษฐการเป็นผู้รักษาการตามพระราชบัญญัติ แต่ได้มีพระราชบัญญัติ โอนอำนาจและหน้าที่เกี่ยวกับราชการของกระทรวงหรือกรมซึ่งได้มีการปรับปรุงใหม่ พุทธศักราช 2484 โอนอำนาจดังกล่าวให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม เพื่อความสะดวกที่รัฐมนตรีว่าการ กระทรวงคมนาคมจะใช้อำนาจตามพระราชบัญญัติโดยไม่ต้องอ้างพระราชบัญญัติโอนอำนาจและหน้าที่ เกี่ยวกับราชการของกระทรวงหรือกรมซึ่งได้มีการปรับปรุงใหม่ พุทธศักราช 2484 อีก สมควรแก้ไข บทบัญญัติมาตรา 62 เสียด้วย จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้ขึ้น (ร.จ. เล่ม 95 ตอนที่ 156 หน้า 67 วันที่ 31 ธันวาคม 2521)